Ο Ελευθεριακός-Αναρχικός-Αντιεξουσιαστικός χώρος φέρει την ελεύθερη, την οριζόντια, την αντιιεραρχική και αταξική πρόταση σε σχέση με τις άλλες τάσεις του σοσιαλιστικού τόξου.
Η οριζόντια αυτοοργάνωση, η οποία ως μέσο πάλης προτάσσεται απέναντι στην οικονομική και κοινωνική ανισότητα, δεν είναι πάντα ικανή να αποτρέψει ενέργειες μεμονωμένων ατόμων ή ομάδων, που αντί να προάγουν τα χαρακτηριστικά μιας συλλογικής δράσης, δυσφημίζουν, δίνουν τροφή στην αντίδραση και κάνουν το καθεστώς να τρίβει τα χέρια του...
Ο καθένας και η καθεμιά που χρησιμοποιεί την πασίγνωστη υπογραφή ''Αλφα σε κύκλο'', δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν είναι βαλτός, προβοκάτορας, χούλιγκαν, παρακρατικός, ανόητος.Τυφλά σπασίματα, τραμπουκισμοί, διαπομπεύσεις, αλαζονικές συμπεριφορές, όχι μόνο δεν έχουν αποτέλεσμα αλλά στρέφουν την κοινωνία ενάντια στο απελευθερωτικό πρόταγμα και αποδεικνύουν μια προβληματική νοοτροπία, που υποδηλώνει από απερισκεψία μέχρι συνειδητή αδιαφορία για τις συνέπειες αυτών των πράξεων.Η δημόσια κριτική και η διαλεκτική είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να αναχαιτίσει τέτοιες ζημιογόνες πρακτικές. Αν χρησιμοποιείς τις τακτικές του κτήνους το οποίο αντιπαλεύεις, τότε γίνεσαι το ίδιο με αυτό. Ακόμα και αν το κίνημα άφησε με τις πράξεις και τις παραλείψεις του χώρο σε αυτές τις πρακτικές και αντιλήψεις, φέρει την ευθύνη της αντιμετώπισης και απομόνωσης τους. Στον αγώνα για την εξέγερση, την κοινωνική εκτροπή, την επανάσταση δεν είσαι ό,τι δηλώσεις. Είσαι ό,τι κάνεις και κρίνεσαι από την συνείδηση των προθέσεων και την ευθύνη του αποτελέσματος.
Εννοείται ότι αυτή η κριτική δεν ταυτίζεται με την ''ευαισθησία'' της εξουσίας, που εκ προοιμίου είναι υποκριτική και μεροληπτική. Βρίσκεται εκ των πραγμάτων σε αντίθεση με την κριτική του κράτους και των προπαγανδιστών του, που είναι διαποτισμένη από την ιδεολογία της κυριαρχίας, που όπως κάθε ιδεολογία όντας βαθύτατα εξουσιαστική, αποτελεί μια στρέβλωση της πραγματικότητας κατασκευάζοντας υποταγμένες συνειδήσεις.
Η κινηματική αντι-βία δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός. Η άμυνα απέναντι στη βία των μονάδων καταστολής και η πολιτική ανυπακοή είναι δικαίωμα του κάθε αγωνιζόμενου ενάντια στις επιδιώξεις της άρχουσας τάξης και της εξουσίας.
Δουλειά μυρμηγκιού ή θεαματικός ελιτισμός;
Η εγγύηση για την νικηφόρα έκβαση των κινητοποιήσεων των εργαζομένων, των ανέργων,των μικροαγροτών, των νεολαίων των μεταναστών, είναι η οριζόντια, από την βάση, αδιαμεσολάβητη οργάνωσή τους. Η ζύμωση και η ταξική συνείδηση δεν επιτυγχάνονται από μεμονωμένες συγκρουσιακές δράσεις και αυθόρμητες εκτονώσεις. Η αφύπνιση δεν είναι υπόθεση πρωτοποριών ούτε θεαματικών δράσεων.
Καμία και κανείς δεν γεννιέται επαναστάτης, είναι μια σταδιακή πορεία εξέλιξης για να ορίζεις την ζωή σου χωρίς συμβιβασμούς.
Αυτός ο πολιτικός αγώνας συμβάλει στην εκτροπή από την ζοφερή κανονικότητα, κατά της οικονομικής εκμετάλλευσης, κατά της λεηλασίας του φύσης, για έναν κόσμο απαλλαγμένο από τα δεσμά του θρησκευτικού σκοταδισμού, της πατριαρχικής καταπίεσης,της καταναλωτικής αλλοτρίωσης αλλά και κατά της κοινωνικής αφασίας και κατ' επέκταση του κοινωνικού κανιβαλισμού...
"Διακηρύσσοντας ότι είμαστε αναρχικοί, διακηρύσσουμε εκ προοιμίου ότι αρνούμαστε να κάνουμε στους άλλους ότι δεν θα θέλαμε να μας κάνουν εκείνοι.''
Πιοτρ Κροπότκιν, (ένας από τους βασικούς εισηγητές της θεωρίας του Άναρχο-Κομμουνισμού)
Οι μέρες που ζούμε είναι πρωτόγνωρες (υγεία- οικονομία- επιτήρηση) και δύσκολες για όλες και όλους από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα.
Το ζήτημα είναι να έρθει πιο κοντά η ανατροπή του υπάρχοντος, που δείχνει παγκόσμια το πιο αποκρουστικό του πρόσωπο. Αυτό θα γίνει μέσα από τους ανατρεπτικούς αγώνες, χτίζοντας ζώσες δομές αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης, που θα μπορέσουν να αντικαταστήσουν τον κόσμο της εκμετάλλευσης της αδικίας και της υποταγής.
2 σχόλια:
Ας μείνουμε στο σημαντικό της ύπαρξης τέτοιων κειμένων που δεν φοβούνται τα στεγανά και τις αντιδράσεις του «χώρου» , τον καλούν επίσης (τον πολύπαθο «χώρο»)να διαβάσει πολιτικά τις στιγμές και όχι μέσα από την έπαρση και την αυταπάτη της «κινηματικής βίας». Δεν πρέπει κάποια στιγμή να πάψουμε να υποκρινόμαστε ή να εθελοτυφλούμε και να κοιτάξουμε την αλήθεια στα μάτια? Πόσο πιο συγκεκριμένη να γίνει η εξέχουσα αυτή συλλογικότητα για να γίνει κατανοητό πώς χρόνια «στραβά βαδίζουμε» και βοηθάμε την κυβερνητική προπαγάνδα που επιδιώκει τους αναρχικούς να τους απαξιώνει η ίδια η κοινωνία? Πόσο πιο συγκεκριμένοι να γίνουν οι σύντροφοι στην κατάθεση της αγωνίας τους για ένα πραγματικό αναρχικό ρεύμα ικανό να επηρεάσει και να βγάλει την κοινότητα από την παρακμή και την απάθεια? Χρειαζόμαστε να γραφούν ξανά λίστες με τις αναρίθμητες αντιαναρχικές και αλαζονικές(εξουσιαστικές) συμπεριφορές που έχουν καταφέρει να ταυτίζουν την αντιεξουσία και τον αναρχισμό με περιθωριακές και ποινικές δράσεις? Δεν το νοιώθουμε καθημερινά στα σχόλια και στις συζητήσεις της κοινωνίας που βλέπουν τους αναρχικούς ως επιπλέον «εχθρούς»?Δεν θα μας γίνουν τα παθήματα μαθήματα ή θα συνεχίσουμε στην τραγωδία να «κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας»?Σου φτάνουν τα τυφλά σπασίματα για την Ηριάννα και τον Περικλή στην οδό Ερμού, ο τραμπουκισμός στον Πολυζωγόπουλο,η διαπόμπευση του πρύτανη πριν λίγο καιρό στην Ασοεε, οι δολοφονίες στην «Μαρφίν» και δυστυχώς αν αρχίσουμε αγαπητέ σύντροφε και σύντροφοι/σσες την αναφορά σε τραγικές στιγμές για τον αναρχισμό στην Ελλάδα (από τους ίδιους τους αναρχικούς) δεν θα τελειώσουμε…Kαι το μόνιμο κακό που συμβαίνει είναι όταν γίνονται αξιόλογες κοινωνικές δράσεις από αναρχικούς(όπως η συλλογή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης από τους αναρχικούς της Πάτρας για τους πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας ,αν δεν κάνω λάθος) δεν γίνονται γνωστές γιατί πέρα από τα συστημικά συμφέροντα και τις ιδιοτελείς προθέσεις των ΜΜΕ να μην προβάλλουν αυτή την θετική εικόνα του αναρχισμού είναι ότι μόνοι μας έχουμε διαμορφώσει ένα αρνητικό κλίμα για μας τους ίδιους από την άσκοπη άσκηση στην «γοητεία και λατρεία της βίας» που επισκιάζουν ή αποκρύβουν αυτές τις λιγοστές δημιουργικές ελευθεριακές δράσεις! Μόνη μας ελπίδα να μην αποφεύγουμε την μεγάλη μας ευθύνη, να σκεφθούμε (επιτέλους) αυτοκριτικά μήπως σώσουμε κάτι εδώ που φθάσαμε, μήπως συνέλθουμε από τον εφιάλτη που μας επιφυλάσσει ο ναρκισσισμός της «απόλυτης αλήθειας». Και μην βιαστείτε να μου απαντήσετε πως «σας κουνώ το δάχτυλο» ως άλλος «τιμωρός» , «αυστηρός κριτής» και «καθοδηγητής».Και για μένα τον ίδιο μιλώ που δεν είμαι «καλύτερος» από εσάς «φίλοι της κινηματικής βίας»! Αναρχισμός σημαίνει αντίσταση σε κάθε είδους βία, απέναντι στην εξουσία της βίας επίσης…..Δίνω το χέρι και κάνω μια «γεμάτη συντροφική αγκαλιά» στα λεγόμενα της θαυμάσιας αυτής συλλογικότητας από τα χωριά της Κρήτης που ξέρω πολύ καλά πως παράγει γνήσιο αναρχικό έργο στην πράξη ,μέσα και για το συλλογικό καλό της κοινότητας! Μπράβο, το καλό να λέγεται και να αναδεικνύεται αγώνας να γίνουμε καλύτεροι ως άνθρωποι και αγωνιστές είναι στο χέρι μας! Και προτιμώ την «έκθεση ιδεών» παρά την αλόγιστη αυτή έκθεση στην «μαμή της ιστορίας» και στην αριστερίστικη-σταλινική νεκρολαγνεία όπου «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»!
Ας μείνουμε στο σημαντικό της ύπαρξης τέτοιων κειμένων που δεν φοβούνται τα στεγανά και τις αντιδράσεις του «χώρου» , τον καλούν επίσης (τον πολύπαθο «χώρο»)να διαβάσει πολιτικά τις στιγμές και όχι μέσα από την έπαρση και την αυταπάτη της «κινηματικής βίας». Δεν πρέπει κάποια στιγμή να πάψουμε να υποκρινόμαστε ή να εθελοτυφλούμε και να κοιτάξουμε την αλήθεια στα μάτια? Πόσο πιο συγκεκριμένη να γίνει η εξέχουσα αυτή συλλογικότητα για να γίνει κατανοητό πώς χρόνια «στραβά βαδίζουμε» και βοηθάμε την κυβερνητική προπαγάνδα που επιδιώκει τους αναρχικούς να τους απαξιώνει η ίδια η κοινωνία? Πόσο πιο συγκεκριμένοι να γίνουν οι σύντροφοι στην κατάθεση της αγωνίας τους για ένα πραγματικό αναρχικό ρεύμα ικανό να επηρεάσει και να βγάλει την κοινότητα από την παρακμή και την απάθεια? Χρειαζόμαστε να γραφούν ξανά λίστες με τις αναρίθμητες αντιαναρχικές και αλαζονικές(εξουσιαστικές) συμπεριφορές που έχουν καταφέρει να ταυτίζουν την αντιεξουσία και τον αναρχισμό με περιθωριακές και ποινικές δράσεις? Δεν το νοιώθουμε καθημερινά στα σχόλια και στις συζητήσεις της κοινωνίας που βλέπουν τους αναρχικούς ως επιπλέον «εχθρούς»?Δεν θα μας γίνουν τα παθήματα μαθήματα ή θα συνεχίσουμε στην τραγωδία να «κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας»?Σου φτάνουν τα τυφλά σπασίματα για την Ηριάννα και τον Περικλή στην οδό Ερμού, ο τραμπουκισμός στον Πολυζωγόπουλο,η διαπόμπευση του πρύτανη πριν λίγο καιρό στην Ασοεε, οι δολοφονίες στην «Μαρφίν» και δυστυχώς αν αρχίσουμε αγαπητέ σύντροφε και σύντροφοι/σσες την αναφορά σε τραγικές στιγμές για τον αναρχισμό στην Ελλάδα (από τους ίδιους τους αναρχικούς) δεν θα τελειώσουμε…Kαι το μόνιμο κακό που συμβαίνει είναι όταν γίνονται αξιόλογες κοινωνικές δράσεις από αναρχικούς(όπως η συλλογή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης από τους αναρχικούς της Πάτρας για τους πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας ,αν δεν κάνω λάθος) δεν γίνονται γνωστές γιατί πέρα από τα συστημικά συμφέροντα και τις ιδιοτελείς προθέσεις των ΜΜΕ να μην προβάλλουν αυτή την θετική εικόνα του αναρχισμού είναι ότι μόνοι μας έχουμε διαμορφώσει ένα αρνητικό κλίμα για μας τους ίδιους από την άσκοπη άσκηση στην «γοητεία και λατρεία της βίας» που επισκιάζουν ή αποκρύβουν αυτές τις λιγοστές δημιουργικές ελευθεριακές δράσεις! Μόνη μας ελπίδα να μην αποφεύγουμε την μεγάλη μας ευθύνη, να σκεφθούμε (επιτέλους) αυτοκριτικά μήπως σώσουμε κάτι εδώ που φθάσαμε, μήπως συνέλθουμε από τον εφιάλτη που μας επιφυλάσσει ο ναρκισσισμός της «απόλυτης αλήθειας». Και μην βιαστείτε να μου απαντήσετε πως «σας κουνώ το δάχτυλο» ως άλλος «τιμωρός» , «αυστηρός κριτής» και «καθοδηγητής».Και για μένα τον ίδιο μιλώ που δεν είμαι «καλύτερος» από εσάς «φίλοι της κινηματικής βίας»! Αναρχισμός σημαίνει αντίσταση σε κάθε είδους βία, απέναντι στην εξουσία της βίας επίσης…..Δίνω το χέρι και κάνω μια «γεμάτη συντροφική αγκαλιά» στα λεγόμενα της θαυμάσιας αυτής συλλογικότητας από τα χωριά της Κρήτης που ξέρω πολύ καλά πως παράγει γνήσιο αναρχικό έργο στην πράξη ,μέσα και για το συλλογικό καλό της κοινότητας! Μπράβο, το καλό να λέγεται και να αναδεικνύεται αγώνας να γίνουμε καλύτεροι ως άνθρωποι και αγωνιστές είναι στο χέρι μας! Και προτιμώ την «έκθεση ιδεών» παρά την αλόγιστη αυτή έκθεση στην «μαμή της ιστορίας» και στην αριστερίστικη-σταλινική νεκρολαγνεία όπου «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»!
Δημοσίευση σχολίου